Kwota ta odzwierciedla zdolność jednostki, w okresie objętym rachunkiem, do wypracowania nadwyżki (lub niedoboru) środków pieniężnych z działalności operacyjnej. 8.6. Wskazówki dla ustalenia poszczególnych pozycji wpływów i wydatków działalności inwestycyjnej: Grupa B. Przepływy środków pieniężnych z działalności
Tematy: jednostka samorządu terytorialnego, rachunek bankowy Czy możliwe jest przekazywanie środków między rachunkami VAT gminnych jednostek organizacyjnych oraz gmin Czy możliwe jest przekazywanie środków między rachunkami VAT gminnych jednostek organizacyjnych oraz gmin PROBLEM W gminie X prowadzone są dla poszczególnych jednostek budżetowych oraz zakładów budżetowych odrębne rachunki w tym samym banku. Czy możliwe jest dokonywanie przelewów między rachunkami VAT prowadzonymi do tych rachunków rozliczeniowych? RADA Jeżeli posiadaczem tych rachunków jest gmina X, możliwe jest dokonywanie przelewów między rachunkami VAT. Nie ma takiej możliwości, jeżeli posiadaczami rachunków bankowych są jednostki organizacyjne. W tej sytuacji gmina może wnioskować o zgodę na...(...) Przemieszczenie waluty pomiędzy walutowymi rachunkami bankowymi Źródło: Dodatek nr 12 do Zeszytów Metodycznych Rachunkowości nr 16 (592) z dnia 20.08.2023, Pozycje i transakcje w walucie obcej według ustawy o rachunkowości i MSR, strona 30 Firma, która obawia się, że kontrahent nie zapłaci jej za dostawę towarów lub wykonanie usługi, może zabezpieczyć swoje interesy zobowiązując odbiorcę do ustanowienia akredytywy – informuje Rzeczpospolita. Akredytywa jest upoważnieniem wystawionym przez odbiorcę towaru do zablokowania odpowiedniej kwoty jego środków pieniężnych, na określony czas, na rzecz wskazanego dostawcy. Jest to dla dostawcy zabezpieczenie terminowej zapłaty, gdy wywiąże się z warunków umowy. Podstawą do otwarcia akredytywy jest wniosek złożony przez kupującego towar lub usługę do banku, w którym ma rachunek lub zaciągnął kredyt, i za pośrednictwem którego dokonywane są płatności. Określone płatności są rozliczane za pomocą akredytywy przez bank prowadzący rachunek wierzyciela w formie bezgotówkowej z wyodrębnionych na ten cel środków. Odbiorca uzależnia zapłatę od spełnienia określonego świadczenia przez dostawcę. Zapłata następuje, gdy dostawca złoży dokumenty stwierdzające wykonanie dostawy. Po zapłacie następuje zamknięcie akredytywy, a niewykorzystane środki wracają na rachunek bieżący dłużnika. Do ewidencji środków pieniężnych wydzielonych z rachunku służy konto 134 „Akredytywy”. Po stronie Wn księgowane są wpływy środków pieniężnych zgodnie ze zrealizowaną przez bank dyspozycją. Po stronie Ma ewidencjonujemy wykorzystanie środków na pokrycie płatności na rzecz kontrahentów, dla których akredytywa została otwarta, oraz zwrot pozostałości. Akredytywę na rzecz kontrahenta zagranicznego najlepiej utworzyć w ramach posiadanego rachunku walutowego. Otwarcie akredytywy powoduje przesunięcie środków z jednego rachunku bankowego na drugi. Oznacza to, że w ramach posiadanego rachunku walutowego należy przenieść określoną sumę pieniędzy na wyodrębniony rachunek walutowy akredytywy. Przekazanie waluty pomiędzy rachunkami walutowymi następuje według kursu, jaki zastosowano do wyceny wpływu danej waluty. Wartość waluty zgromadzonej na rachunku pozostaje zatem taka sama. W tej sytuacji nie powstaną różnice kursowe. Pojawią się one dopiero w chwili uregulowania zobowiązania. Więcej w Rzeczpospolitej z 7 kwietnia 2011 r. Nawigacja wpisu Pismo z dnia 13 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-607/09/AW Powstanie różnic kursowych w przypadku przewalutowania środków pieniężnych w walucie obcej, uzyskanych w ramach pożyczki, na inną walutę obcą. Akredytywa służy firmom do redukcji ryzyka nieuregulowanych należności z tytułu zbytych towarów i usług, zwłaszcza w sytuacji, gdy w realizację transakcji zaangażowani są nowi, nieznani sobie kontrahenci albo gdy transakcja jest przeprowadzana wprawdzie między stronami, które znają się dobrze, ale istnieje obawa, że wierzytelność nie zostanie uregulowana, względnie w przypadku znacznej wartości obrotów. Zgodnie z art. 80 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1988 ze zm.), banki mogą na zlecenie otwierać i potwierdzać akredytywy. Podstawą akredytywy, tak jak w przypadku polecenia przelewu, czeku lub weksla trasowanego jest instytucja przekazu (art. 9211–9215 Akredytywa, uznawana za umowę nienazwaną, pod względem konstrukcji prawnej jest podobna do umów poręczenia i gwarancji. Zlecenie klienta otwarcia akredytywy (rozumiane jako oferta skierowana do banku, której przyjęcie implikuje otwarcie akredytywy, zgodne z instrukcją zawartą w zleceniu) stanowi upoważnienie dla banku do jej realizacji. Dla wierzyciela jest umocowaniem do odbioru przekazanej przez bank dłużnika kwoty. Otwarcie akredytywy przez bank powoduje powstanie zobowiązania (akcept) banku do jej realizacji. Dla zastosowania akredytywy konieczne jest, aby obie strony (wierzyciel i dłużnik) dysponowały kontami bankowymi. Akredytywa jest jedną z form bezgotówkowych rozliczeń wzajemnych rozrachunków między kontrahentami, stosowaną głównie w obrocie zagranicznym. Polega ona na wyodrębnieniu przez bank, na wniosek nabywcy (importera), będącego klientem banku, określonych środków pieniężnych w celu uregulowania należności na rzecz wskazanego beneficjenta (sprzedawcy-eksportera), w uzgodnionym terminie i po spełnieniu przez niego określonych warunków. Akredytywa jest narzędziem zabezpieczającym przede wszystkim interes sprzedawcy (eksportera), chociaż uwzględnia również korzyści odbiorcy (importera). Pierwszemu zapewnia terminowe otrzymanie należności, a drugiemu pozwala uzależnić zapłatę od spełnienia przez sprzedawcę uzgodnionych warunków. Akredytywa, obok funkcji gwarancyjnej (sprowadzającej się do dochodzenia zapłaty w pierwszej kolejności od banku, a nie od dłużnika), pełni również rolę płatniczą. Na czym polega Uruchomienie akredytywy sprowadza się do zabezpieczenia na specjalnie wyodrębnionym koncie bankowym (tzw. rachunku akredytywy) środków pieniężnych, przeznaczonych na konkretne wypłaty. Wpłata środków następuje za pośrednictwem przelewu z bieżącego rachunku dłużnika. Ewidencja księgowa rozliczenia akredytywy odbywa się na podstawie wyciągów bankowych. Pamiętać również należy, że akredytywa może zostać uruchomiona zarówno na ściśle określoną, jak i na przybliżoną kwotę, uwzględniającą tzw. tolerancję (wyznacza ona poziom dozwolonej zmiany wartości zobowiązania, w związku z którym miało miejsce otwarcie akredytywy). W drugim przypadku, w dokumentach bankowych kwotę poprzedza oznaczenie „około". Praktyka taka wynika z wewnętrznych przepisów bankowych. Rachunek bankowy akredytywy wykazuje jedynie saldo debetowe, wyznaczające poziom środków zabezpieczonych akredytywą. Saldo to na dzień bilansowy należy przenieść do aktywów bilansu (pozycja „Krótkoterminowe aktywa finansowe – środki pieniężne w kasie i na rachunkach"), w sytuacji gdy termin wykonania akredytywy przypada w następnym roku obrotowym. W jaki sposób księgować Operacje gospodarcze związane z akredytywą, które wymagają ujęcia w księgach rachunkowych, są następujące: 1. Otwarcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 2. Wydatki związane z otwarciem akredytywy w postaci opłat i prowizji Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 3. Zapłata zobowiązania z rachunku akredytywy Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 4. Zamknięcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa). Zakup środka trwałego Gdy uruchomienie akredytywy wiąże się z nabyciem środka trwałego i równocześnie wydatki dotyczące jej otwarcia zostały poniesione przed jego przekazaniem do używania, wówczas powinny one zwiększyć wartość początkową tego środka trwałego (art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości), co wymaga księgowania: Wn „Środki trwałe w budowie" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). W walucie Akredytywa na rzecz kontrahenta zagranicznego uruchamiana jest najczęściej w ramach posiadanego rachunku walutowego. Jej otwarcie oznacza przesunięcie określonej kwoty na wyodrębniony rachunek walutowy akredytywy. Przekazanie waluty między rachunkami walutowymi ma miejsce według kursu, jaki zastosowano do wyceny wpływu danej waluty na pierwotny rachunek walutowy, a więc po kursie historycznym. Wartość waluty zgromadzonej na rachunku pozostaje zatem taka sama (nie powstają wówczas różnice kursowe). Pojawią się one dopiero w momencie zapłaty zobowiązania. Przesunięcie środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy wymaga natomiast wyceny tego rodzaju operacji, która jest równoważna odsprzedaży waluty bankowi. Operacje związane uruchomieniem akredytywy w ramach kont walutowych należy zaewidencjonować: 1. Ustalenie różnic kursowych od zobowiązania – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rozrachunki z dostawcami" 2. Rozliczenie różnicy kursowej od własnych środków pieniężnych – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 3. Ustalenie różnic kursowych od rozchodu środków, zgromadzonych na bieżącym rachunku walutowym – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). Korzyści dla obu stron... Akredytywa ogranicza ryzyko związane z niewłaściwą realizacją umowy handlowej (np. w zakresie jakości towarów i usług, czy nieterminowej zapłaty lub jej braku). Dlatego jest ona szczególnie zalecana do stosowania w transakcjach podwyższonego ryzyka, w których korzystanie z polecenia wypłaty (przelewu) czy inkasa dokumentowego jest niewystarczające. Akredytywa generuje wiele korzyści dla jej uczestników. Importerowi (dłużnikowi) gwarantuje: - określenie wykazu dokumentów wymaganych w akredytywie, będących podstawą zapłaty, - zabezpieczenie przed nieuzasadnioną wypłatą należności, - ograniczenie ryzyka jakościowego i transportowego, a także braku dotrzymania przez sprzedawcę ustalonych terminów dostaw, poprzez dobór właściwego rodzaju akredytywy i wymaganej w jej ramach dokumentacji, - minimalizację ryzyka otrzymania wadliwego towaru, poprzez żądanie przedłożenia dodatkowych dokumentów (np. certyfikatu wystawionego przez niezależną instytucję kontrolną), - negocjowanie korzystniejszych warunków transakcji w związku ze wzrostem ich bezpieczeństwa dla dostawcy (korzystniejsze ceny, odroczone terminy płatności). Z kolei eksporterowi (wierzycielowi) akredytywa: - daje pewność otrzymania zapłaty po przedłożeniu wymaganych dokumentów, zgodnie z warunkami akredytywy, nawet w przypadku niewypłacalności importera, - pozwala uatrakcyjnić ofertę sprzedażową lub uzyskać wyższą cenę za towar (usługę), poprzez zaoferowanie kredytu kupieckiego, bez obawy o ryzyko braku zapłaty, - pozwala ograniczyć ryzyko związane z kontrahentem (np. jednostronnego odstąpienia przez niego od umowy handlowej, odmowy zapłaty po odbiorze towaru) lub jego bankiem (akredytywy potwierdzone), - umożliwia dyskontowanie należności przed terminem ich zapadalności, a w konsekwencji – poprawę płynności finansowej (akredytywy z odroczonym terminem płatności), - eliminuje ryzyko wprowadzania zmian przez importera, bez zgody wszystkich uczestników transakcji, w tym również beneficjenta (akredytywy nieodwołalne), - umożliwia przeniesienie akredytywy na wtórnego beneficjenta, bez konieczności otwierania nowej akredytywy, a więc bez angażowania własnych środków na zabezpieczenie i wypłatę (akredytywy przenośne), - umożliwia upoważnienie banku pośredniczącego do wypłaty beneficjentowi zaliczki, przed okazaniem przez niego wymaganych dokumentów (akredytywy zaliczkowe). ...ale są też wady Należy pamiętać, że instytucja akredytywy nie jest wolna od wad. Koszty akredytywy są znacznie wyższe w porównaniu z innymi formami płatności (np. inkasem). Akredytywa może również nie zabezpieczać dostatecznie importera przed brakiem realizacji umowy handlowej, jako że ma ona termin ważności i gdy on wygaśnie, eksporter nie ponosi odpowiedzialności z tytułu niewywiązania się z kontraktu.
Rynek transakcji kryptowalutami został poddany regulacji. Jest to efekt uchwalenia nowej ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Zmienione regulacje dotyczą przede wszystkim podmiotów uczestniczących w dokonywaniu transakcji związanych z przepływem środków pieniężnych. Podmioty zaangażowane w rynek

Rozliczanie różnic kursowych od środków własnych w razie wymiany jednej waluty obcej na inną wciąż budzi wątpliwości przedsiębiorców – czytamy w sytuacją może być otrzymanie zapłaty od kontrahenta w euro, następnie zakup za otrzymane środki dolarów amerykańskich i wreszcie zapłata dolarami innemu kontrahentowi. W takiej sytuacji wielu podatników zastanawia się, czy w momencie sprzedaży euro i zakupu dolarów należy rozliczyć różnice kursowe, czy może jest to operacja neutralna podatkowo. Zdarzeniem powodującym obowiązek rozliczenia różnic kursowych jest wpływ i wypływ środków pieniężnych z rachunku bankowego podatnika, przy braku ograniczenia ze strony ustawodawcy co do formy wypływu tych środków. Przeciwnie, odnosi się on zarówno do wypływu środków pieniężnych w związku z dokonaną zapłatą, jak i w innej formie. Należałoby więc rozważyć, czy przez wpływ i wypływ środków pieniężnych należy rozumieć również transfer pomiędzy rachunkami walutowymi podatnika. Różnice kursowe dla celów podatkowych powstają w każdym przypadku sprzedaży waluty obcej i jej wypływu z rachunku bankowego, niezależnie od tego, jaką walutę podatnik nabywa w efekcie tej operacji. Przepis nie precyzuje, że faktycznie chodzi o transakcję wymiany na walutę polską. Przy takim podejściu różnice kursowe od środków własnych podatnika powstawałyby zarówno w momencie nabycia euro w zamian za dolary amerykańskie, jak również w efekcie późniejszej zamiany euro na złote bądź też zapłaty walutą na rzecz kontrahentów. Organy podatkowe w podobnych sytuacjach wydają się jednak akceptować przyjęcie pewnych uproszczeń przy kalkulacji różnic kursowych. Przykładowo Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 13 stycznia 2010 r. (ITPB3/423-607/09/AW), udzielając odpowiedzi na pytanie podatnika, czy wymiana euro na dolary amerykańskie a następnie przekazanie tej kwoty z rachunku w euro na dolarowy powoduje powstanie różnic kursowych w świetle regulacji ustawy o CIT, wyjaśniła, że różnice kursowe dla celów podatkowych powstają jedynie w wypadku zamiany waluty obcej na walutę funkcjonalną, tj. złote. Natomiast przewalutowanie środków pieniężnych z jednej waluty obcej na inną jest neutralne podatkowo i nie rodzi obowiązku rozpoznania różnic kursowych. Więcej w Rzeczpospolitej z 16 sierpnia 2010 r. Nawigacja wpisu

Przekazywanie pieniędzy między rachunkami walutowymi nie powoduje powstania różnic kursowych. Wyceny przekazywanych środków na lokatę należy dokonać po kursie historycznym, czyli zastosowanym pierwotnie w momencie wpływu pieniędzy na rachunek walutowy. Różnice kursowe powstaną dopiero
Pytanie: Małżeństwo ma rozdzielność majątkową. Żona generalnie nie pracuje, uzyskuje małe dochody z najmu garażu, uzyskanego z dziedziczenia. Mąż co miesiąc przekazuje na konto żony kwotę około zł na bieżące rachunki i koszty życia. Czy należy to zgłaszać do urzędu jako darowizna? Odpowiedź: Uważam, że przekazywanie wskazanych pieniędzy nie stanowi darowizny, a w konsekwencji nie musi być zgłaszane naczelnikowi urzędu skarbowego (w szczególności celem spełnienia warunku zwolnienia od podatku od spadków i darowizn). Uzasadnienie: Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 205 z późn. zm.) – dalej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny. Dotyczy to, między innymi, darowizn dokonywanych pomiędzy małżonkami, w tym małżonkami między którymi istnieje rozdzielność majątkowa (zob. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2013 r. - II FSK 1125/11). Nie zawsze jednak otrzymywane nieodpłatnie środki pieniężne mają charakter darowizn. Przykładowo, nie uważa się za przekazywanie darowizn przekazywania środków pieniężnych tytułem realizacji obowiązku alimentacyjnego wynikającego z przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 z późn. zm.) – dalej (zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 września 2016 r. - Mając to na uwadze zauważyć należy, że w myśl art. 27 oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Z treści pytania wynika, że przekazywanie małżonce pieniędzy, o których mowa, następuje w wykonaniu tego właśnie obowiązku. W związku z tym uważam, że ich przekazywanie nie stanowi darowizny, a w konsekwencji nie musi być zgłaszane naczelnikowi urzędu skarbowego (w szczególności celem spełnienia warunku zwolnienia, o którym mowa w art. 4a Tomasz Krywan doradca podatkowy Odpowiedź udzielona w dniu 27 stycznia 2017 r. dla: zamów aktualizację odpowiedzi art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3. A zatem, aby powstały różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, musi nastąpić wypływ waluty obcej z rachunku walutowego. Taka sytuacja nie ma miejsca w przypadku założenia lokaty w walucie obcej. Środki pieniężne nie "wypływają" bowiem z jednostki, lecz nadal w niej pozostają Ciekawa rzecz. Właśnie zakończył się proces w którym reprezentowałem pozwanego wierzyciela. Orzeczenie ma być co prawda ogłoszone dopiero tuż przed końcem bieżącego roku, ale sprawa jest tak ciekawa że nie mogę się powstrzymać aby nie podzielić się nią z Tobą. Poza tym chciałbym Cię ustrzec przed błędem. W uproszczeniu – wyglądało to tak: W trakcie egzekucji komornik zajął rachunek bankowy dłużnika. Po zajęciu rachunku wpłynął nań przelew pieniężny. Wierzyciel został pozwany nie przez dłużnika a przez podmiot nie uczestniczący w egzekucji – osobę trzecią, która przelewu dokonała. Powództwo dotyczyło zwolnienia spod egzekucji (841 zaś wytoczyła je spółka która twierdziła iż pomyłkowo przelała środki pieniężne na rachunek bankowy dłużnika(uprzednio zajęty przez komornika). Bank prowadzący konto bankowe dłużnika zrealizował zajęcie egzekucyjne i przekazał środki komornikowi zaś spółka która przez pomyłkę dokonała przelewu pozwała wierzycieli (a było ich kilkunastu), którzy odmówili zwolnienia tych środków spod egzekucji. Powództwo o zwolnienie spod egzekucji na podstawie art. 841 należy do grupy powództw przeciwegzekucyjnych. Na podstawie powołanego przepisu osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa (np: stanowi jej własność). Do tej pory wszystko wydaje się jasne: jeśli komornik zajął moją rzecz mam prawo żądać w drodze powództwa zwolnienia jej spod egzekucji. Dlaczego zatem o tym piszę skoro jest to jasne? Otóż prawdę mówiąc środki na rachunku bankowym nie stanowią Twojej własności…. Tak, tak: pieniądze w Twojej kieszeni, portfelu, sejfie – stanowią Twoją własność. pieniądze na rachunku bankowym nie stanowią Twojej własności a własność banku ponieważ: z chwilą wpłaty pieniędzy na rachunek bankowy tracisz ich własność na rzecz banku prowadzącego rachunek a nabywasz roszczenie, wierzytelność o zwrot takiej samej ich wartości Niby to samo a nie to samo : ) Zatem: gdyby chodziło o pieniądze które zdeponowałeś w sejfie bankowym który został zajęty przez komornika w postępowaniu egzekucyjnym to powództwo przeciwegzekucyjne o zwolnienie spod egzekucji miałoby sens i szanse powodzenia gdy chodzi o środki pieniężne które znajdują się na Twoim na rachunku bankowym, to nie stanowią one Twojej własności a własność banku a Ty masz jedynie wierzytelność do tego banku wierzytelność – zatem powództwo o zwolnienie spod egzekucji Ci nie przysługuje. jeśli pomyłkowo przelałeś środki pieniężne na zajęty w egzekucji rachunek bankowy powództwo przeciwegzekucyjne Ci nie przysługuje Sąd Najwyższy w wyroku z 18 lutego 2014 (V CK 233/03) potwierdził iż pomyłkowe polecenie przelania na rachunek bankowy środków pieniężnych nienależnych posiadaczowi rachunku, zajętych następnie w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przeciwko posiadaczowi rachunku nie uprawnia do zwolnienia tych środków spod egzekucji (art. 841 Tak więc z prawnego punktu widzenia powództwo było niezasadne i powód powinien ponieść konsekwencje procesowe swojej pomyłki natomiast mam przekonanie, graniczące z pewnością, że tak nie będzie ……….. (koszty procesu którymi byłby obciążony powód przegrywający proces przekroczyłyby w tym przypadku wartość przedmiotu sporu, z uwagi na ilość profesjonalnie reprezentowanych pozwanych). A jakie są Twoje doświadczenia w podobnych sprawach ? Podziel się nimi 🙂 W czym mogę Ci pomóc? ep5dx. 322 265 499 159 487 230 266 351 312

przesunięcie środków pieniężnych pomiędzy rachunkami walutowymi